dinsdag 3 juni 2014

Mooi slotakkoord Luctor F1

In het traditionele Join-4-Energy-toernooi bij plaatselijk rivaal PH, sloot Luctor F1 een bewogen jaargang af. Een schitterende eerste seizoenshelft waarin promotie naar de hoofdklasse werd afgedwongen, werd gevolgd door een treurig voorjaarsseizoen. Het was de mannen van trainer John en coach Edwin er dus alles aan gelegen om toch nog met een goed gevoel de zomervakantie in te gaan. Dit leek aanvankelijk helemaal in de soep te lopen maar in de laatste 2 wedstrijden werd er orde op zaken gesteld en kon met een prachtige 4-0 overwinning afscheid worden genomen van het hondstrouwe Luctorpubliek.

Fijne vakantie en tot volgend seizoen!

In het laatste meiweekend mocht Luctor F1 nog eenmaal aantreden om zijn kunsten te vertonen op het hoogste niveau in het Twentse F-Pupillenvoetbal. Gezien het lange seizoen en het wisselvallige spel van de afgelopen weken, was het nog maar de vraag of de batterij nog een keer helemaal kon worden opgeladen. Met de zomervakantie voor de boeg, stond het hoofd al meer naar camping, zwembad en vooral barbecue. Maar trainer John wist coach Edwin gelukkig nog één keer op te
Coach Edwin wordt opgepept
peppen om te kunnen vlammen langs de lijn. Het
vlammen van de Weber moest helaas nog even op zich laten wachten. Coach Edwin was de laatste weken namelijk meer bezig geweest met een lobby voor een barbecuefeest in de achtertuin van uw verslaggever dan met het coachen van zijn team, zo leek het althans. Dit was trainer John ook niet ontgaan en nam daarom zijn collega even apart om hem even weer in het gareel te krijgen. Helaas bleef hierdoor minder tijd over voor de peptalk met de spelersgroep.

PH F1 - Luctor F1: 2-1
Dat was te merken in de eerste wedstrijd tegen gastheer PH. Voordat ze het goed en wel in de gaten hadden, stonden ze al tegen een 2-0 achterstand aan te kijken. Pas bij de 2-0 drong het bij de dromerige kopjes door, dat het toernooi al begonnen was.

 Vanaf dat moment ging Luctor voetballen. Het kreeg kansen en scoorde de 1-2 via een vreemde punter van Dominique die in het zijnet leek te hobbelen maar pardoes in het doel verdween. Een bijzonder geraffineerde spitsengoal van de Luctor F1 topscorer. In het restant van de wedstrijd bleek de PH-keeper een sta-in-de-weg. Hij kreeg heel wat ballen op zich af - vooral van Ryan - maar maakte ze allemaal onschadelijk. Hij wist zijn doel tot het laatste fluitsignaal verder schoon te houden. Hierdoor begon het toernooi voor Luctor met een onnodige nederlaag.

Luctor F1 - ON F1: 0-2
Regisseur op het middenveld
In de tweede wedstrijd van het toernooi trof Luctor een oude bekende: ON F1. De twee aan elkaar gewaagde teams eindigden in punten gelijk in de voorjaarscompetitie dus het beloofde een spannende wedstrijd te worden. Dit pakte helaas anders uit. ON had de smaak te pakken gekregen na hun overwinning in de openingswedstrijd en speelde als een geoliede machine. Luctor aan de andere kant was slechts aan het meevoetballen maar toonde weinig drang naar de goal. Slechts één speler wist zich aan de malaise te onttrekken: Gijs was de regisseur op het middenveld, fanatiek jagend op de bal en eenmaal in balbezit er niet meer van af te krijgen. Helaas voor hem had de rest van het team nog wat langer nodig om de toernooivorm te pakken te krijgen. ON profiteerde optimaal van de zwakte van de tegenstander en won met 0-2. Hier viel helemaal niets op af te dingen.

De supporters dropen af naar de koffiekraam om hun teleurstelling weg te drinken. Tot overmaat van ramp gooide de papa van Teun ook nog eens zijn koffiebekertje om. Dat kon er ook nog wel bij. Gelukkig was het mooi weer, dus rokjesdag maakte veel goed. 
 
Met nog twee wedstrijden te gaan moest er wat gebeuren om de Luctortrein weer op de rails te krijgen. Trainer John en coach Edwin besloten het roer om te gooien. Teun werd op linksvoor gezet.  De frêle linksbuiten moest zijn kwikzilverachtige techniek en zijn slimheid gebruiken om een bres proberen te slaan in de verdediging van de tegenstander. Wout, de onvermoeibare diesel, schoof wat verder terug op het middenveld in een soort van Nigel de Jong functie, maar dan zonder karatetrappen. Jermaine ging op linksback. Dit was wel een gewaagde tactiek, omdat Jermaine nog wat snelheid miste na zijn lange herstelperiode. Door zich slim op te stellen achter de verdediging, zou hij echter adequaat op kunnen treden tegen uitbraken van de tegenstander, zo was de gedachte.

Luctor F1 - SVZW F1: 0-0
Het nieuwe concept bleek in het begin van de wedstrijd nog wat kinderziektes te vertonen. Spelers bewogen onwennig over het veld en hadden veel tijd nodig om in hun ritme te komen. Zo punterde Dominique in de eerste minuut, de bal van grote afstand tegen de paal van zijn eigen doelman Niels.  Gaandeweg de wedstrijd, begon het te lopen.

Teun kon een paar keer op links doorbreken maar zijn schoten en voorzetten leverden helaas niets op. Ook Sil en Ryan kregen kansen, opnieuw zonder resultaat. SVZW wist hier niet veel tegenover te stellen. Wanneer Luctor iets meer had doorgedrukt, waren er vast wel een paar ingevlogen, maar dit lieten ze na. Ze leken al lang blij met het eerste punt op het scorebord. Zodoende bleef het bij 0-0.

Het had natuurlijk beter gekund, maar dit punt pakten ze Luctor F1 niet meer af. "De stijgende lijn is ingezet!" riep de papa van Teun met een stalen gezicht. Trainer John kon er wel om lachen.Voor de laatste wedstrijd moest nog een keer alles uit de kast gehaald worden tegen GFC dat veel beter stond dan Luctor in de poule. Uw verslaggever kon dit helaas niet meer meemaken. Zijn moeder had hem namelijk gevraagd of hij haar en tante Annie naar de verjaardag van Ome Jan in Apeldoorn wilde brengen. Zover durfden de tweelingzussen namelijk zelf niet meer te rijden. ("Völs te veer!"). Gelukkig had hij wel voor vervanging gezorgd in de persoon van de mama van Teun, die de camera ter hand zou nemen. Hiermee had trainer John helemaal geen probleem, onder voorwaarde dat ze wel rekening diende te houden met de klimatologische omstandigheden. (Lees: niet te veel warme kleren aan had)

Luctor F1 - GFC F1: 4-0
De mannen van trainer John en coach Edwin bewaarden het lekkerst voor het laatst. Vanaf de eerste minuut speelden ze de rood-zwarten uit Goor van het veld. Althans, als uw verslaggever de verhalen mag geloven. Hiervoor ging hij te rade bij coach Edwin, en bij de mama van Teun. Iedereen speelde op de toppen van zijn kunnen. Het deed herinneringen oproepen aan Nederland - Argeninië van het WK '74. Achterin stond het als een huis. Niels (Jan Jongbloed) hield zijn doel onberispelijk schoon met de zon in zijn gezicht, Sil (Wim Rijsbergen)  en Dominique (Wim Suurbier) waren achterin de solide opruimers en libero Gijs speelde magnifiek als Ruud Krol in zijn beste dagen. Op het middenveld was Wout de rots in de branding (Wim van Hanegem) terwijl links voorin Teun (Rob Rensenbrink) en Ryan in het midden (Johan Neeskens) voor de aanvallende impulsen mochten zorgen.

Coach Edwin en trainer John
The rest is history. Van GFC werd gehakt gemaakt. Teun en Ryan konden elkaar blindelings vinden en zo stond het al binnen de kortste keren 2-0 door twee goals van Ryan. Even later maakte hij zelfs de hattrick compleet door een schot van Teun slim van richting te veranderen. Voor trainer John (Michels) en coach Edwin (Fadrhonc) was het rustig achterover leunen en genieten geblazen. Topscorer Ryan kreeg een publiekswissel en de met blarende kampende invaller Jermaine (Johnny Rep) mocht de 15 minuten op karakter volmaken.

Teun scoort na fraaie solo
In het slot van de wedstrijd gooide uitblinker Teun er één van zijn vele solo's uit die hij bekroonde met een diagonaal schot in de rechterhoek: 4-0. Bijna had Jermaine er ook nog 5-0 van gemaakt maar de bal vloog tegen de paal. Bij het laatste fluitsignaal vlogen de spelers elkaar in de armen.

Yes, gewonnen!

En zo werd een bewogen seizoen op schitterende wijze afgesloten met een staaltje onvervalst Totaalvoetbal en werd op doelsaldo toch nog de derde plek veiliggesteld. Onder luid gejuich werden de spelers uitgezwaaid en werd er feestgevierd tot de kleine uurtjes.

Ik wens u allen een fijne zomervakantie toe en hoop u weer in augustus (onder een licht aangepaste blognaam) te kunnen begroeten op deze plek.

De hoofdredacteur


zondag 11 mei 2014

Luctor F1 presenteert nieuwe outfit

Afgelopen woensdagavond was de perspresentatie van het nieuwe tenue van Luctor F1. Woudstra verf - cosmetica - speelgoed heeft de strijd om de begeerde sponsorplek gewonnen en gaf andere gegadigden als T-Mobile, Gazprom en Obie Diervoeders het nakijken.

Trainer John was zichtbaar opgetogen dat de moeizame sponsoronderhandelingen nu eindelijk hun vruchten hebben afgeworpen. "We hebben het hard maar fair gespeeld. Hiervoor moest wel diep in de buidel getast worden door Woudstra, maar het resultaat is er dan ook naar. Een smetteloze outfit in blauw-wit met gele accenten, waarbij moderne materialen harmonieus samengaan met een tijdloos ontwerp."

Daar kunnen wij niets meer aan toevoegen. We wensen de mannen van Luctor F1 veel succes in hun nieuwe kloffie.

Vlnr: Coach Edwin, Teun Mekenkamp, Sil van der Leij, Gijs Janssen, Wout Kouijzer, Glenn Leussink, Ryan Polko, Jermaine Fischer, Dominique van Delden, Niels Bosch, Trainer John.

zondag 4 mei 2014

Luctor F1 geeft HHC lesje in effectiviteit

Het tegen degradatie vechtende Luctor F1 kon zich veilig spelen in de lastige uitwedstrijd tegen Topklasser HHC. De ploeg uit Hardenberg dacht een makkelijke ochtend te hebben maar Luctor stak daar een stokje voor. Het veldoverwicht van de thuisploeg vertaalde zich wel in doelpunten, maar Luctor, dat veel minder kansen kreeg, scoorde net één keer vaker.  Resultaatvoetbal waar José Mourinho nog een puntje aan kan zuigen.





In het voorlaatste voetbalweekend van het seizoen, was er voor Luctor nog van alles te halen: Lijfsbehoud en het kampioenschap van Almelo. Als er gewonnen werd dan was degradatie definitief afgewend en zou het met de laatste wedstrijd tegen concurrent O.N. voor de boeg, de beste papieren hebben voor het Algeheel Almeloos F-kampioenschap.

Om kwart over acht begon de karavaan zijn lange reis naar het afgelegen Hardenberg. Eenmaal aangekomen op sportpark De Boshoek, keken de bezoekers hun ogen uit. Een uitgestrekt terrein met een schitterend hoofdveld, rijendik behangen met reclame, dat met een beetje goede wil gewoon een stadion genoemd kon worden en ook de clubgebouwen waren pico bello in orde. Er was zelfs catering aanwezig in het aparte kleedkamergebouw, waardoor men niet helemaal terug hoefde te lopen naar de kantine om een bekertje koffie te halen. Dit tot groot genoegen van de papa van Sil.

Schitterende accomodatie
Trainer John was extra vroeg afgereisd om zich goed te kunnen voorbereiden en zodoende goed beslagen ten ijs te komen. Hoewel HHC 11 punten meer had verzameld dan Luctor en bovendien over twee door PEC Zwolle gescoute talenten beschikte, wilde hij zich bij voorbaat niet neerleggen bij een door Luctorvolgers ingecalculeerde nederlaag. Het strijdplan was net als in de gewonnen wedstrijd tegen Den Ham geïnspireerd op het door Ernst Happel ontwikkelde "kein geloel, fusball spielen-concept". Hij wilde de dromerige hoofdjes van zijn jongens niet volstoppen met taken en opdrachten, maar zoveel mogelijk een beroep doen op hun improvisatietalent. Daarnaast zorgde hij voor verwarring bij de scouts van HHC door met een niet eerder beproefde startopstelling te beginnen waarin de twee sterke mannen Glenn en Ryan het spitsenduo vormde en waar spits en topscorer Dominique de ausputzerrol voor zijn rekening nam. Dit bleek wonderwel goed uit te pakken.

Weliswaar was HHC qua voetbal de bovenliggende partij, maar toch maakte Luctor de meest verfrissende indruk vangwege hun onbevangenheid en spelvreugde. Hierdoor ontspon zich een fascinerend kat-en-muisspel waarbij de kat HHC (Tom) tevergeefs probeerde het muisje Luctor (Jerry) te verschalken. Na de eerste schermutselingen die zich voornamelijk op Luctorhelft afspeelden, waren het de bezoekers die de eerste tik uitdeelden. Een mooie aanval over veel schijven eindigde bij Glenn die de bekeken pass van Gijs op professionele wijze tegen de touwen schoot.

Glenn haalt uit voor de 1-0. Twee aanstormende HHC verdedigers hebben het nakijken
Voor het eerst sinds tijden scoorde Luctor F1 weer eens de openingsgoal. Dit tot groot genoegen van de meegereisde harde kern. De papa van Sil riep meteen op om zoveel mogelijk tijd te gaan rekken, maar zijn advies vond geen gehoor bij de Luctorspelertjes. Kein geloel, fussbal spielen was immers het devies. De druk op het Luctordoel werd nu wel groter. HHC had een paar handige jongens voorin lopen waar de bezoekers hun handen vol aan hadden. Vooral het spel van de rechtsbuiten met nummer 9 was een lust voor het oog. Waar het de mannen in oranje echter aan ontbrak was een zekere mate van koelbloedigheid. Oog-in-oog met keeper Niels gingen de zenuwen een rol spelen en lukte het hen vaker niet dan wel om de bal tussen de palen te schieten. Bovendien stak Niels in een bloedvorm. Hij wist enkele gevaarlijke schoten, die wel tussen de palen terecht kwamen, met zijn gestrekte vingertjes nog net tot corner te verwerken. Het was uitgerekend Luctor  dat HHC weer in de wedstrijd bracht. Een hoekschop voor de thuisploeg kon niet worden weggewerkt en stuiterde via een Luctorbeen in het doel.

 De gelijkmaker was verdiend en leek de voorbode voor meer onheil voor Luctor. Ryan dacht hier echter heel anders over. Hij was de aanjager in de voorhoede en probeerde met zijn fysieke overwicht, de verdediging te breken. De eerste poging, een aardig lobje, ging nog over, maar de tweede was wel raak: Zwaar gehinderd door twee Hardenberse verdedigers, wist hij een bres in de defensie te slaan.

Ryan scoort 1-2
Anders dan de nerveuze HHC spitsen hadden de zenuwen geen vat op hem en schoot hij de 1-2 koelbloedig binnen. De wedstrijd ging nu alle kanten op want een minuut later stond het alweer 2-2. Voor het eerst slaagde HHC er in om een goed schot te produceren. Het vloog onderkant lat in het doel, Niels kansloos latend.

Luctor probeerde meteen daarop terug te slaan via Teun, die totdat moment een vrij onzichtbare indruk had gemaakt. De blonde linkspoot had kennelijk weer lijm aan zijn schoen geplakt want net als vorige week liet hij een hoge bal dood op zijn voet vallen alsof het een zak aardappelen was. Dat was weer smullen voor de fijnproevers. Even later maakte hij een solo vanaf links en gaf de bal voor naar Glenn. Helaas was de voorzet iets te scherp en kon de keeper de bal onschadelijk maken.

Het slotakkoord in de eerste helft was eveneens voor Luctor. Dominique, die mee naar voren was geslopen, kwam op de rechterflank in balbezit en kon ongehinderd uithalen. De HHC-keeper kon alleen maar kijken hoe de bal in het doel vloog: 2-3. De scheids floot voor rust.

De meegereisde harde kern wreef hun ogen uit bij het bekijken van het scorebord. 2-3 bij rust! Wat een weelde. De papa van Wout sprak al van het mirakel van Hardenberg alsof de wedstrijd al gespeeld was. Uw verslaggever was er allerminst zeker van. HHC had het betere van het spel gehad maar was veel te nonchalant in de afwerking. Aan de andere kant was het spel van Luctor zeker niet slecht geweest. Voor het eerst dit seizoen zag je bij álle spelers de intentie om de bal rond te spelen in plaats van te verzandden in kansloze solo-avonturen. Bovendien had Luctor het vizier wél op scherp staan. En in voetbal is het altijd nog zo dat het er om gaat de meeste goals te scoren.

In de rust was te zien dat trainer John en coach Edwin de zaakjes helemaal onder controle hadden. Ze bleven met beide beentjes op de grond staan. Dat wil zeggen, met beide billetjes op de grond. Want in plaats van een nerveuze donderpreek vleiden zij zich met hun mannen neer op het kunstgras voor een ontspannen picknick.

Ontspannen picknick in de pauze

Iedereen hield rekening met een stormloop van HHC na rust, maar dit pakte anders uit. Het technische duo van Luctor strooide voor de tweede keer zand in de ogen van HHC door Dominique terug te zetten naar zijn vertrouwde spitspositie. Sil ging zijn plaats in de achterhoede innemen. Deze ingreep zorgde voor verwarring bij HHC want keer op keer zorgde Dominique voor gevaar. Na een paar minuten was het raak. Hij won op karakter een duel om de bal en schoot keihard de 2-4 binnen!

De marge van twee zorgde dat Luctor nog meer vrijuit kon gaan voetballen terwijl HHC steeds opportunischer ging spelen. Hiermee had de thuisploeg bijna succes want een ziedend schot vanuit de tweede lijn vloog zo de rechterhoek in. Tenminste dat dacht iedereen, maar met een wereldredding dook Niels naar de bal en duwde hem net naast het doel. Hij kreeg er een staande ovatie voor van de meegereisde harde kern. Naast Niels manifesteerde Sil zich ook nadrukkelijk in de verdediging. Hij ging voor elke bal die in de buurt van het Luctordoel kwam en maakte vele HHC aanvallen onschadelijk. Daarnaast liet hij zich aanvallend ook niet onbetuigd. Bijna scoorde hij van grote afstand met een fraaie boogbal, maar helaas voor Luctor stuiterde de bal via de lat over.

Wout is een HHC-er te slim af
In deze fase was het Luctor dat de lakens uitdeelde. Gijs en Wout heersten over het middenveld en Dominique en Ryan zorgden steeds weer voor gevaar maar echte grote kansen waren er niet. Toen het leek dat HHC ging bezwijken onder de druk ging het toch weer mis voor Luctor. HHC scoorde uit een tegenaanval en met nog zo'n 10 minuten te gaan lag de wedstrijd weer open. Luctor bleef echter kalm en hield de controle over de wedstrijd. HHC kon niet meer het dominante spel spelen van voor rust. Ze kregen geen vat op de speldeprikken van Dominique en Ryan die telkens in de gaten van de HHC-defensie opdoken.

Het was wachten op de 3-5. Die kwam er uiteindelijk uit een dood spelmoment. De scheids vergat bij een overtreding op Ryan in het strafschopgebied voordeel te geven aan Domique die vrij had kunnen inschieten. Er volgde een vrije trap op ongeveer 10 meter van het doel. De keeper van HHC probeerde nog een muurtje te metselen maar zijn verdedigingswerk mocht niet baten. Ryan haalde op een verschrikkelijke manier uit en de mensen van HHC mochten blij zijn dat de kanonskogel slechts het net raakte, dat volgens sommigen verschroeide, zo hard ging het.


Ready.... Aim.....

FIRE!!!!!

De 3-5 leek de wedstrijd in het slot te gooien, maar nog was het niet over. Een HHC-er bleek ook over een poeier in zijn benen te beschikken en knalde de 4-5 binnen. Zou het dan toch nog misgaan voor Luctor? Gelukkig was daar Sil nog, want in de slotfase tacklede en blokte hij alles wat op een HHC-aanval leek weg van het doel van Niels. En zo vlogen de moegestreden jongens van trainer John en coach Edwin elkaar dolgelukkig in de armen na een collectieve wereldprestatie. Topklasser HHC was in eigen huis met 4-5 verslagen!

In de kleedkamer was het feest en smaakte de ranja als echte champagne. Proost heren!








zondag 13 april 2014

Luctor F1 krijgt te weinig tegen OZC

In het Palmpaasweekend mocht het keurkorps van de Luctor F-jeugd aantreden tegen OZC. De wedstrijd had twee gezichten. In de eerste helft gebeurde er van alles en had de ruststand van 1-3 net zo goed 4-1 kunnen zijn. Na rust was de fut er uit en kabbelde de wedstrijd naar het einde zonder dat er nog werd gescoord.

Het einde van het seizoen nadert en dat is maar goed ook. Trainer John en coach Edwin hebben van alles geprobeerd om de haperende F1-motor weer aan de praat te krijgen maar op een miraculeuze tweede helft in Den Ham na, wilde het maar niet gaan lopen. Het dieptepunt was de uitwedstrijd tegen TVC een week geleden. De wedstrijd werd in de tweede helft op een tenenkrommende manier uit handen gegeven waardoor elke letter die er aan besteed wordt er eigenlijk één te veel is.

Het ging al mis in de warming-up, met ballen die op het dak of in het vangnet verdwenen. Op het veld was het niet veel beter. Al was de eerste helft nog niet eens zo slecht. Memorabel was een gigantisch afstandschot van Sil dat via een stuit over de kleine keeper in het doel verdween, een wereldgoal. Het was youtube in het echt. Over de rest zullen we het hier maar niet meer hebben.

"Hoogtepunt 1" tegen TVC
"Hoogtepunt 2"


Glenn viert de 1-0
Dan nu naar de wedstrijd tegen OZC. Die was het aanzien meer dan waard. Luctor toonde zich gretig en was vastbesloten om een resultaat te halen. Na enkele kleine mogelijkheden was het bij een corner raak voor de thuisclub. Glenn stond goed opgesteld en kon een bal intikken voor 1-0. De voorsprong was verdiend en het smaakte naar meer. Helaas dacht OZC er anders over want binnen een minuut scoorde het de gelijkmaker via een keihard afstandsschot. Dat was een flinke tegenvaller.

Luctor liet zich er echter niet door van de wijs brengen en pakte de draad weer op. Het spel oogde verzorgd en leek waarachtig op echt voetbal. Gijs speelde achterin als poortwachter en ging voor elke bal met of zonder tegenstander. Hij leek zich prima thuis te voelen op zijn nieuwe plek in de achterhoede en was veel vaker in balbezit dan in voorgaande wedstrijden.

De meest in het oog springende speler was Teun die aan de bal bijna niks fout kon doen. De frêle linksback had in het begin van het seizoen moeite met het fysieke geweld van zijn tegenstanders in de eerste klasse en hoofdklasse van de F-pupillencompetitie, maar toont nu de zelfverzekerdheid als ware hij Roberto Carlos.  Keer op keer begon hij zijn actie met een passeerbeweging waarna er een pass in de voeten van een medespeler volgde. Hoogtepunt in de eerste helft was een schitterende panna waarmee hij een Ommer knaapje het bos in stuurde, gevolgd door een dieptepass. In de tweede helft toonde hij zijn fluwelen techniek toen hij een hoge bal die als een vallende vuurpijl naar beneden kwam, dood op zijn voet liet vallen als een vilten bal op een schoen van klittenband. De kenners langs de lijn (waaronder uw verslaggever) stonden te smullen.

Teun vliegt over het veld

Het spel speelde zich inmiddels voor een groot deel af op de helft van de bezoekers. Er kwamen kansen voor Luctor maar het zat helaas niet mee. Mooie schoten van Sil en Wout troffen helaas geen doel. En zoals dat zo vaak gaat, vielen de goals aan de andere kant. OZC lukte het niet om door de defensie van Luctor door te dringen maar beschikte wel over een gevaarlijk wapen: het afstandsschot. Twee projectielen vanuit de tweede lijn lieten keeper Niels kansloos.

De twee treffers kwamen letterlijk en figuurlijk hard aan maar Luctor vermande zich en ging onverdroten verder. Ryan schoot een keer naast en Glenn probeerde het een keer van afstand. OZC werd steeds verder in de verdediging gedrukt maar hield stand. Een harde vrije trap genomen door Ryan, kon hier ook niks aan veranderen. De keeper van Ommen haalde opgelucht adem, toen hij de bal over zijn doel zag vliegen. En zo stond het 1-3 bij rust terwijl het evengoed 4-1 had kunnen staan.



Er was werk aan de winkel voor het technische duo. Er werd gehamerd op inzet en mentaliteit, het recept waarmee twee weken geleden in Den Ham een 2-0 achterstand in de slotfase werd omgedraaid naar een 2-3 voosprong. Maar vandaag zat het er niet in. In de tweede helft was de fut eruit bij Luctor. OZC had aanvankelijk de overhand maar de bezoekers hadden de kracht niet meer om Luctor verder pijn te doen. Het wedstrijdkaarsje ging langzaam maar zeker uit en iedereen geloofde het verder wel. Eindstand 1-3.



Luctor richtte zich nog één keer op voor het penaltyschieten, en toonde zich daarin meer bedreven dan de tegenstander. Dat spoelde de nare smaak van de onfortuinlijke nederlaag toch nog enigszins weg.

zaterdag 29 maart 2014

Zonen redden technisch duo van ondergang

De 6-puntenwedstrijd van Luctor F1 tegen Den Ham F1 heeft zijn naam eer aangedaan. De twee teams op de bodem van de ranglijst van de Hoofdklasse 8 waren er beiden op gebrand om voor het eerst een resultaat te halen. Voor het technische duo trainer John en coach Edwin was het erop of eronder. Bij verlies, zouden hun koppen gaan rollen. Daar zag het lange tijd ook naar uit totdat hun beider zoons op het laatste moment hun vaders van het schavot wegtrokken door Luctor F1 in de slotfase naar een 2-3 overwinning te schieten.

Vlnr: Teun, Wout (achter de vlag), Dominique, Glenn, Ryan, Niels, Gijs, Sil

In de laatste week van maart moest het dan eindelijk gaan gebeuren voor Luctor F1 in 2014. Na 6 (!) opeenvolgende nederlagen zou de eerste overwinning van het kalenderjaar gehaald moeten worden tegen mede-rodelantaarnhouder Den Ham F1. Het was Klaas Meijer die op maandagavond in hoogsteigenpersoon de training kwam bijwonen om de druk op te voeren bij het geplaagde technische duo John en Edwin. Deze ongebruikelijke actie van de jeugdvoorzitter kon maar één ding betekenen: Wordt er zaterdag geen resultaat gehaald, dan is het over en uit voor de geplaagde trainer en coach. De boodschap kwam goed over. Niet alleen de trainers, ook de spelers beseften wat er op het spel stond. Er werd getraind op het scherpst van de snede.

Geur opsnuiven van de plaatselijke middenstand
Ook op de ochtend van de wedstrijd zag uw verlaggever dat Teun er klaar voor was. Om half zes (een uur voor de wekker zou gaan) was hij al wakker en kon niet meer slapen. De avond tevoren was hij ook al netjes uit zichzelf om kwart over acht naar boven gegaan. Een goede nachtrust kon nooit kwaad dacht hij. Ongetwijfeld dachten zijn teamgenoten er net zo over want ze waren vol energie, toen ze zich om half acht meldden op de parkeerplaats van De Horst. Van hun ongeschoren papa's kon dat niet gezegd worden. Ze waren nog zo slaperig dat het nog maar de vraag was of ze de weg naar het verafgelegen Den Ham wel zouden kunnen vinden.

Fraai sanitair
Gelukkig had coach Edwin het navigatiesysteem in zijn leasebak goed ingesteld en kon hij de Luctorkaravaan zonder omwegen naar "De Rohorst" in Den Ham leiden. De ruim opgezette accomodatie van de club mocht er wezen. Een hoofdveld met een grote overdekte tribune, kleedkamers met douchefaciliteiten die een BVO niet zouden misstaan.en een fraai clubgebouw waar de koffie bruin stond en slechts een halve (!) euro kostte. Goed geregeld allemaal. Het aangename ochtendzonnetje deed de rest. Alle ingrediënten waren aanwezig om er een mooi voetbaldag van te maken.

De wedstrijd kon beginnen. In de openingsfase viel er nog weinig te beleven. De twee laagvliegers keken de kat uit de boom, in de wetenschap dat ze - door schade en schande wijs geworden - achterin eerst de zaken op orde moesten hebben voor ze aan aanvallen konden denken. Luctor deed dat vooral vanaf links, waar Teun opvallend degelijk en sober de opbouw verzorgde met Gijs als favoriet aanspeelpunt. Tot de middellijn ging alles goed maar eroverheen botste Luctor telkens op een soort mentale barrière. Het wist zich geen raad met het goedverzorgde positiespel van de Den Ham-achterhoede. Toch kregen de bezoekers de eerste grote kans. Glenn kon aan de rechterkant uithalen maar trof de paal.

De bezoekende fans hoopten dat dit het startschot zou zijn voor een barrage op het Hammer doel, maar zoals zo vaak dit jaar viel de goal aan de andere kant. De spits van Den Ham kreeg een grote kans en schoot hard op keeper Niels. Deze wist nog knap te redden maar de bal stuitte recht in de voeten van een meegelopen middenveldertje die vervolgens de bal in het doel kon lopen: 1-0. Dat was een tegenvaller. De klap kwam hard aan. Luctor leek even uit het veld geslagen en had geen antwoord klaar.


Donderpreek van coach Edwin
Ten einde raad werd de oplossing maar weer eens gezocht in kansloze solo's. Glenn en Ryan hadden hier in de najaarscompetitie nog vaak succes mee, maar na de winterstop was dit recept uitgewerkt. De teams in de hoofdklasse zijn van een ander kaliber. Op dit niveau ga je het niet redden zonder enige vorm van samenspel. De twee hardleerse Luctorianen hadden dit helaas nog niet begrepen en gingen steeds weer voor hun eigen kansen. Tevergeefs. Ook hun medespelers troffen blaam. Veel te apathisch keken ze de solo's van Glenn en Ryan aan, waar ze hen juist verbaal hadden moeten coachen en beter de vrije ruimte moesten opzoeken.

Op een puntertje van Glenn na, werd Luctor tot de rust niet meer gevaarlijk.

Spelers horen schuldbewust toe
Coach Edwin kon het niet langer aanzien en stapte in het rustsignaal gedecideerd het veld op. Hier zagen we "a man on a mission" Met een hartstochtelijke donderpreek werd het spel van de bezoekers gefileerd. In de tweede helft moest er uit een ander vaatje getapt gaan worden. Kein geloel, fussbal spielen! Trainer John gunde coach Edwin de rol van "bad cop" en zag het tafereel goedkeurend aan.

De spelers bleken gevoelig voor het emotionele betoog van hun coach. Ze wilden hem en trainer John niet laten vallen. Hun beider carrière zou immers afhangen van wat er nu ging komen. Ze wisten dat het uur u aangebroken was. De jongetjes werden van de mannen gescheiden. "De Helft van de Waarheid" zou nu gespeeld gaan worden.

Wat er zich vervolgens afspeelde op het kunstgrasveld van VV Den Ham zal tot de lengte der dagen door minstreels worden bezongen. Na het Wonder van Bern is er nu het Mirakel van De Rohorst. Een slag van epische proportisch ontspon zich voor de ogen van de meegereisde fans. De mannen van Luctor richtten zich op met de borst vooruit wachtend op het eerste fluitignaal voor de tweede helft.

Meteen namen de bezoekers het initiatief en werd Den Ham in de verdediging gedrongen. Luidruchtig aangevuurd door coach Edwin, kwamen er ook goede kansen. Een voorzet vanaf links werd bijna via een halve omhaal binnengeschoten door Sil en vlak daarna kreeg hij nog een mooie kans toen hij een terugvallende bal met binnenkant voet probeerde in te schieten. De keeper van Den Ham kon het schot echter keren. Net toen het leek dat de Hammer kruik ging barsten kreeg Luctor een enorme tegenslag te verwerken. De verdediging van de bezoekers was te ver meegekomen waardoor er grote gaten vielen in het achterveld. Twee spitsen van Den Ham zag hun kans schoon en wisten te ontsnappen aan de bewaking van Teun en Wout. Niels kon weinig meer uitrichten en kon de bal alleen nog maar uit het net vissen.

Donkere wolken pakten zich samen boven de hoofden van trainer John en coach Edwin. Was dit het dan? Coach Edwin moest er niets van hebben en schakelde nog een tandje bij. Zijn aanmoedigingen werden nu zo fanatiek en luidruchtig dat uw verslaggever voor de zekerheid vlug even met zijn telelens langs de muur van het clubgebouw speurde waar de AED hing. Voor het geval dat. Het bleek gelukkig niet nodig. De achtste man langs het veld was in topvorm. De mannen op het veld kregen er vleugels door en deden eindelijk wat er van ze gevraagd werd: samenspelen.



En opnieuw kwamen er mogelijkheden voor Luctor. Sil kreeg zijn derde kans, een ziedend schot dat rakelings langs de linkerpaal vloog. Het zat hem niet mee. Maar niets kon de mannen van trainer John en coach Edwin van de wijs brengen. Ze bleven maar komen

Vooral Glenn bleek een ware plaag voor de rechtsback van Den Ham. Niet alleen was hij steeds dreigend, hij had ook nog eens oog voor het spel om hem heen. In zijn ooghoek zag hij Ryan in kansrijke positie vrijstaan. Zijn pass kwam perfect aan bij de zoon van trainer John en deze schoot de bal onberispelijk tegen de touwen: 1-2!

Ryan scoort de 1-2...

...en de 2-2!
Alles was weer open. Het publiek voelde dat er iets stond te gebeuren en ging zich ook nadrukkelijk met het spel bemoeien. Hierbij moest vooral de scheidsrechter het ontgelden. Hij maakte zich weinig geliefd bij de bezoekers door enkele keren het spel te onderbreken bij kansrijke uitbraken van Luctor. Ook coach Edwin liet duidelijk zijn ongenoegen hierover blijken, hij liet zich niet piepelen. De spelers van Luctor bleven onverstoord hun best doen. De druk op het doel van Den Ham was onverminderd groot. De gelijkmaker hing in de lucht. Deze kwam er ook. Dominique kwam diep in het strafschopgebied in balbezit en kon vrij uithalen. De keeper wist de bal nog te blokkeren maar Ryan was goed meegelopen en kon de rebound probleemloos binnentikken. 2-2! Het stond weer gelijk!

De mentale tik die Luctor had uitgedeeld deed Den Ham happen naar adem. Dat deed ook coach Edwin, maar dan van pure vreugde en opwinding. Luctor rook nu bloed. Als een kleine generaal ging coach Edwin voorop in de strijd. Hij zweepte zijn mannen op om er nu vol in te gaan. De dood of de gladiolen. Het werden gladiolen. Het versufte Den Ham kon weinig meer dan tegenhouden terwijl Luctor zich gereedmaakte om de genadeklap uit te delen. Glenn leek het pleit te beslechten en schoot de bal onhoudbaar langs de keeper van Den Ham. Tot afgrijzen van alles en iedereen dat Luctor was, stuiterde bal via de paal terug het veld in. Maar daar was ineens Dominique die als een duveltje uit een doosje zich voor de bal wierp. Zijn vader zag het met open mond aan. Zijn hart stokte, evenals zijn stembanden. Zou het werkelijk? Zou na de twee goals van de zoon zijn collega nu zijn bloedeigen zoon de trainerscarrière van het illustere technische definitief uit het slop gaan trekken? Het gebeurde. Het was een simpel tikje van de Luctorspits, maar tegelijk ook de mooiste goal uit zijn nog jonge loopbaan. Een luid gejuich steeg op en overstemde voor het eerst deze wedstrijd het verbale geweld van coach Edwin, het was 2-3! Nog niet eerder stond Luctor dit kalenderjaar op voorsprong!


Nu was het zaak om de zaak dicht te timmeren. De moegestreden Wout die een dijk van een wedstrijd had gespeeld werd gewisseld voor Teun. Samen met Sil en Ryan moesten zij de wedstrijd tot een goed einde brengen. Even werd het nog spannend toen Den Ham met een laatste krachtsinspanning nog een aanval wist te organiseren. Hun rechtsbuiten schoot hard maar de bal zeilde over het doel. Niet lang daarna floot de scheids voor het eindsignaal. De buit was binnen en de carrières van trainer John en coach Edwin waren gered door hun beider zonen, al kostte het wel 3 jaar van hun leven.









zondag 23 maart 2014

Luctor F1 neemt voor zesde keer op rij een slok uit de gifbeker

In het eerste lenteweekend van het jaar zette Luctor F1 de indrukwekkende reeks van nederlagen voort. Het team bleek niet opgewassen tegen de schotkracht van de bezoekers uit Dedemsvaart. Een kleine opleving in de tweede helft zorgde voor een klein lichtpuntje, maar na twee keer twintig minuten stond het wel 2-8.

Na de fraaie tweede helft tegen Vroomshoopse Boys was het team van trainer John en coach Edwin er alles aan gelegen om de goede lijn in de thuiswedstrijd tegen Dedemsvaart voort te zetten. Er was daarom flink getraind op de omschakeling bij balverlies, een van de zwakke punten van het team. Gezien de gretigheid die de spelers op maandag- en woensdagavond toonden, was er voor de technische staf enig reden tot optimisme. Een korte peptalk in de kleedkamer zou voldoende moeten zijn om de trainingsoefeningen in daden om te zetten tijdens de wedstrijd.


Voordat de technische bespreking begon, constateerde de papa van Teun tot zijn ongenoegen dat de sanitaire voorzieningen in Kleedkamer 1 eerder deden denken aan een varkensstal dan aan een wasgelegenheid. Navraag bij Harm leerde dat een niet nader genoemd seniorenteam (niet het eerste of tweede en ook niet het vierde of vijfde maar ergens daar tussenin) op de vrije avond van Harm, nagelaten had om de kleedkamer proper achter te laten. De immer behulpzame Harm haastte zich naar Kleedkamer 1 om de viezigheid op te ruimen. Hulde hiervoor.

Laten we hopen dat dit een incident is geweest en dat de verantwoordelijken voor deze viezigheid, Harm een excuus aanbieden in de vorm van een fles jenever of andersoortige lekkernij. Dat heeft hij wel verdiend.

Net als vorige week na rust, werd de spelers gevraagd hard op mee te denken over de opstelling. De spelers reageerden hierop enthousiast met het schreeuwen van namen en posities. Het technische duo kon prima leven met de formatie die hieruit tot stand kwam. De ploeg moest het wel doen zonder Jermaine die kampte met een hardnekkige enkelblessure.

Tijdens de warming-up ontwaarde uw verslaggever technisch-coördinator Willem de Vos die een kijkje kwam nemen. Hij vroeg aan de baas van trainer John en coach Edwin of hij nog vertrouwen had in het technische duo na de reeks van vijf(!) nederlagen. Hierop gaf hij een diplomatiek antwoord, wat doet vermoeden dat de agenda van trainer John en coach Edwin binnen niet al te lange tijd plek gaat geven voor nieuwe hobby's in de avonduren.

Gaten achterin
Schot Teun
Dit vermoeden werd alleen maar groter bij het zien van de wedstrijd die op het interview volgde. Luctor F1 verviel weer in oude fouten. In balbezit waren de spelers te balverliefd en wanneer de tegenstander aan de bal was, ontbrak het aan de wil om hier iets aan te doen. Daarnaast moet gezegd worden dat de spelers uit Dedemsvaart beschikten over een imponerende schotkracht. Bijna alle goals werden gescoord vanuit de tweede lijn waartegen keeper Niels weinig kon uitrichten.

Was er dan helemaal niets positiefs te melden? Toch wel. Bij een 0-5 achterstand was er de minuut van Glenn die binnen 60 seconden de marge van 5 naar 3 terugbracht. Ook Wout liet een paar mooie acties langs de lijn zien waar hij telkens bij zijn tegenstander wegdraaide en langs de lijn kon opstomen. Even werd er nog geloofd in Het wonder van De Horst maar die hoop was vervlogen toen Dedemsvaart al snel weer de 2-6 op het scorebord noteerde. De eindstand was uiteindelijk 2-8.

De gifbeker is voorlopig nog niet leeg voor Luctor F1.


zaterdag 15 maart 2014

Luctor F1 put hoop uit sterke tweede helft

De losing streak van Luctor F1 is nog niet ten einde. In de uitwedstrijd tegen Vroomhoopse Boys werd het team in de eerste helft fysiek overlopen en stond er bij rust 4-0 op het scorebord. In de tweede helft namen de spelers het heft in eigen hand en wonnen die helft met 1-2, eindstand 5-2. Dit biedt hoop voor de toekomst.

Op het onchristelijk vroege tijdstip van 07:30 uur moesten de mannen van Luctor F1 zich verzamelen op de parkeerplaats van Sportpark De Horst voor de reis naar het pittoreske Vroomshoop, de parel van Twente. De spelers hadden zichtbaar geen problemen met het vroege ochtenduur. Ze renden als jonge honden door de bosjes. De papa's hadden meer moeite om op gang te komen. Er waren weinig glimlachen op de ongeschoren gezichten te ontdekken wat deed vermoeden dat International Steak and BJ day (een dag eerder) op een teleurstelling was uitgelopen.

Trainer John moest het deze week stellen zonder coach Edwin. Sommige fans dachten dat hij al uit zijn functie was ontheven vanwege de bedroevende resultaten van de afgelopen weken maar dat bleek niet het geval. De reis naar Vroomshoop verliep nogal chaotisch want van de supporterskaravaan was na de Horstlaan al geen sprake meer, ieder ging zijn eigen weg. Trainer John deed nog een poging om de papa van Sil te volgen want die had de TomTom aan staan, maar verloor hem uit het oog toen een grote tankwagen op de N36 tussenbeide kwam rijden. Zonder navigatie reden de trainer en uw verslaggever in de bijrijdersstoel verder. Toen even later de contouren van Den Ham zichtbaar werden, leek het de papa van Teun toch verstandig om Google Maps op zijn telefoon even te raadplegen. Uiteindelijk kwamen ze toch nog ruim op tijd het sportpark op de Flierdijk opgereden.
Standje van de scheidsrechter voor natrappende "boy"
Ondanks het vroege tijdstip was het er al een drukte van belang. Kleedkamer 8 moest zelfs gedeeld worden met de F2 van de thuisclub. De wedstrijd stond voor de afwisseling onder leiding van een volwassen scheidsrechter. Zijn rijpe leeftijd (minstens 30) en stijlvolle campingsmoking gaven hem een air van autoriteit. Dat bleek hij ook nodig te hebben want in de eerste helft ontspoorde de wedstrijd bijna toen een Vroomshoops mannetje aan Ryan een natrap uitdeelde na een iets te onbesuisde aktie van Ryan. De bestraffende woorden van de scheidsrechter maakten zo'n indruk op het ventje uit de voormalige veenkolonie dat hij huilend het veld verliet.

Daar kreeg hij vervolgens nog een donderpreek te verwerken van zijn aanstormende vader die hem de huid volschold. De man bleek een opvoeder van de oude stempel want in de wedstrijd liet hij niet na zijn zoontje te wijzen op de fouten in zijn spel ("Slechte bal!).

Gelukkig werd er ook nog gevoetbald. Helaas voor Luctor was het in de eerste helft vooral "de Boys" dat het spel maakte. Luctor had moeite met het fysieke spel van de thuisclub en slaagde er maar niet in om het strijdperk naar de overkant van het veld te verplaatsen. Het stond al 2-0 voor Vroomshoop toen Luctor voor het eerst echt gevaarlijk werd. Een strakke voorzet van Glenn vanaf rechts schampte het voorhoofd van Ryan en ging naast. Veel meer kansen kreeg Luctor niet tot de rust. Glenn probeerde het nog een keer met een fraaie punter van afstand maar deze vloog net over. Vroomshoop had het vizier nog wel op scherp staan want zij wisten er tot het rustsignaal nog twee in te prikken.

In de pauze nam trainer John een onorthodoxe maatregel. Hij vertelde zijn pupillen dat hij de tweede helft overliet aan henzelf. Ze moesten het maar uitzoeken en zelf met een opstelling komen voor de tweede helft. Het resultaat was een formatie die we nog niet eerder hadden gezien. Topscorer Dominique ging centraal in de defensie spelen geholpen door Gijs terwijl Glenn opschoof naar rechtsbuiten.

De psychologische meesterzet van trainer John miste zijn uitwerking niet. In de tweede helft lieten ze voor het eerst dit voorjaarseizoen zien, waartoe het team in staat is. Bewust van hun verantwoordelijkheid toonden ze veel meer drang naar de bal en wil tot samenspel. Ego's telden niet meer, het draaide om het team. Er kwamen kansen voor Luctor en Glenn wist de eerste te verzilveren na een prima pass van Wout vanaf links.

4-1 door Glenn
Bijna scoorde hij ook de 4-2 na aangeven van Sil maar de bal ging via de paal naast. Ook Wout was dicht bij een treffer uit een corner maar ook zijn bal ging naast. Toen de Luctorstorm een beetje ging luwen kroop Vroomshoop ook weer uit zijn schulp. Niels moest een keer redden met zijn voeten maar de tweede kans voor de thuisclub was wel raak. Hierdoor was de wedstrijd beslist.

Toch bleven de bezoekers het proberen en de tweede Luctorgoal was dan ook dik verdiend. Ryan kreeg een niet te missen kans en zette de 5-2 eindstand op het scorebord.

De nare smaak van de eerste helft werd hierdoor weggepoetst. De tweede helft werd met 1-2 gewonnen, hoera! Vervolgens werd het penaltyschieten ook nog gewonnen waardoor ze met een opgeheven hoofd de arena konden verlaten. Zou het lek nu eindelijk boven zijn? We zullen het zien volgende week in de thuiswedstrijd tegen Dedemsvaart.